sygnały cyfrowe
Encyklopedia PWN
urządzenie optyczno-elektroniczne przetwarzające obraz obserwowanej sceny na sygnał elektryczny, tzw. sygnał wizyjny, zakodowany w jednym z systemów telewizyjnych (np. PAL, SECAM, NTSC);
urządzenie do zapisywania (rejestracji) na taśmie magnetycznej (magnetyczny zapis) i odczytywania z niej sygnału wizyjnego (obrazu przetworzonego na sygnał elektryczny) i towarzyszącego mu sygnału fonicznego (dźwięku przetworzonego na sygnał elektryczny);
modulacja
telekom. proces fiz. polegający na oddziaływaniu pewnego przebiegu wielkości fiz., zw. sygnałem modulującym, na inny przebieg (modulowany), zw. też falą nośną, w wyniku czego uzyskuje się przebieg zw. sygnałem zmodulowanym.
[łac.],
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
